...i to się nadaje do prasy...: Kultura

poniedziałek, 29 października 2012

Mowy sprzeciwu....

.... w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej na Rajskiej. Ci co interesują się fotografią powinni to koniecznie obejrzeć. To zdjęcia obrazujące historię przyznawania jednej z najbardziej prestiżowych nagród Europy Nagrodę Pokojową Wydawców i Księgarzy Niemieckich. Większość nagrodzonych wzbudzała niezwykłe emocje. Czasami te emocje przekładały się na wielkie protesty z działaniami policji w tle. Jeszcze większe emocje wzbudzały czasami Mowy laudacyjne. Właśnie stąd nazwa wystawy " Mowy sprzeciwu " Transmitowane przez telewizję wręczanie nagrody były ze względu na mowy laudacyjne z ogromnym zainteresowaniem. Zarówno nagrodzeni jak i ich mowy wzbudzały wielkie publiczne debaty. Tak zdarzało się wielokrotnie szczególnie kiedy historia świata czy Europy była na zakręcie. Takie kontrowersje wzbudzała nagroda dla Karla Jaspera ( 1958), Ernsta Blocha (1967), Ernesto Cardenala (1980 ) Annemarie Schimmel (1995 ) i wielu innych. Każde zdjęcie na wystawie obrazuje jakiś ważny moment w historii przyznawania nagrody. Czasami nagroda nie wzbudzała kontrowersji, ale czas, co widać na zdjęciu niezwykle emocjonujący np. zdjęcie z Leszkiem Kołakowskim.
W historii nagrody trzykrotnie wręczano je Polakom. Pośmiertnie ( chyba jedyna taka ) nagrodę dostał Janusz Korczak w 1972 r, w 1977 nagrodzonym został Leszek Kołakowski a Władysław Bartoszewski nagrodzony został w 1986 roku. I właśnie laureat z 1986 Władysław Bartoszewski i laureat ostatni z 2012 roku Chińczyk Liao Yiwu dokonali otwarcia wystawy.
Jeśli macie czas i chwilę zachęcam, szczególnie tych których interesuje historia fotografii. Bo te zdjęcia to prawdziwa historia fotografii reporterskiej.

Rok 1972. Nagroda pośmiertna dla Janusza Korczaka. Zdjęcie przedstawia warszawskiego lekarza Janusza Korczaka wśród roześmianych żydowskich sierot, którym oferuje możliwość zdrowego życia i stanowienia o sobie w zakładzie wychowawczym Nasz Dom. W 1942 naziści wysyłają te dzieci do obozu zagłady w Treblince, gdzie zostają wymordowane. Korczak, który jest również autorem książek dla dzieci, postanawia im towarzyszyć i idzie z nimi na śmierć. Fot. nieznany

Zdjęcie przedstawia burdy i początek protestów na Berliner Strasse towarzyszący wręczeniu w 1968 roku nagrodę Senegalskiemu prezydentowi i poecie Leopoldowi Sedar Senghorowi. Fot. Lutz Kleinhans

Rok 1977. Leszek Kołakowski idzie po odbiór przyznanej nagrody. W tle na ścianach widoczne napisy nawiązujące do " niemieckiej jesieni " To czas porwania Martina Schleyera, uprowadzenia samolotu Lufthansy " Landshut " działania Czerwonych Brygad. Fot. Diegne M. Marcowicz

Astrid Lindgren odbierała swoja nagrodę w 1978 z rak Rolfa Kellera prezesa Stowarzyszenia Wydawców i Księgarzy Niemieckich w oparach skandalu wokół swojej mowy Zamierza wygłosić ją na uroczystościach. Prezes mowę przeczytał wcześniej i poprosił pisarkę o jej zmianę. Pisarka zagroziła odrzuceniem nagrody jeśli tej mowy nie wygłosi. Złamany prezes z kwaśną miną musiał nagrodę wręczyć. Fot. Manfred Rehm/DPA

Władysław Bartoszewski laureat z 1986. Fot. Werner Gabriel

Protesty przeciw przyznaniu nagrody w 1995 roku Annemarie Schimel Fot. Nicola Kutzman

Władysław Bartoszewski i Liao Yiwu na otwarciu wystawy

Wystawa " Mowy sprzeciwu... "

28.10.2012 Wojewódzka Biblioteka Publiczna. Wystawa " Mowy sprzeciwu "

Wszelkie opisy pochodzą z katalogu wystawy.

UWAGA !!! Wystawa jest w opisie niemieckim. Nieznający języka koniecznie powinien posiadać katalog wystawy z opisami polskimi !

piątek, 16 lipca 2010

Andreas

Andreas Feininger fotograf, fotoreporter człowiek w naszym fachu - legenda. Dla wielu w okresie jego życia - guru. Człowiek który w latach czterdziestych i pięćdziesiątych dla gazety " Life " robił takie rzeczy i w taki sposób, o których dzisiaj możemy tylko pomarzyć. I nawet nie chodzi o to że sfotografował miasto którego już nie ma. Chodzi o styl gazet, prasy, który już nigdy nie powróci. Na jego wystawie w Międzynarodowym Centrum Kultury zwróćcie uwagę na gabloty ze starymi numerami " Life " Takich gazet już nie ma. Nie ma też takich ludzi którzy by tak edytowali prasę. Oczywiście nie chce tutaj rzępolić jako to dobrze było kiedyś a jak źle dzisiaj. Na tej wystawie widać gołym okiem że najlepsze są proste rozwiązania. Te najprostsze. Jak się robi okładkę to ": nie zdejmuje się majtek przez głowę " tylko robi się portret. Jak się fotografuje architekturę to pokazuje się ją prosto taka jaka jest, a nie pokrzywione pokraki które tak często widzimy dzisiaj i często takie pokraki musimy robić, bo tego wymaga edycja. A jak już wydarzenia to musi się coś dziać, najlepiej żeby się lała krew ludzie uciekali i nie ma mowy o martwych polach. Andreas wszystko co robił to jakby odwrotność tego co dzisiaj widzimy w fotografii. On spokojnie i systematycznie podchodził do tego co robi. Na wystawie jest mapa na której zaznaczał miejsce w którym robił dane zdjęcie i w którą stronę był ustawiony. Ciekawe czy znalazł by się ktoś dzisiaj który byłby w stanie coś takiego archiwizować. I mimo spokoju w zdjęciach, jest w nim ogromny ładunek emocji związany z miastem. Jego zdjęcie " Manhattan w porze lunchu " jest niezwykłe i chyba jedno z niewielu które dzisiaj można by powtórzyć. W tej materii pewnie w tym molochu się nic nie zmieniło. Ale bardzo niewiele jest takich zdjęć. Generalnie to już historia. Są na wystawie jego fantastyczne autoportrety, niewiele zaś jego zdjęć eksperymentalnych. Za to jedno " Start helikoptera " po prostu genialne. To dzisiaj chyba z racji technicznych było by nie do powtórzenia. Za szybko kręcą się wirniki. Jego zdjęcia to skarbnica wiedzy dla fotoreportera. Jego pomysły były później i pewnie będą wykorzystywane wielokrotnie przez innych. Jak następnym razem któryś z kolegów będzie chciał robić portret z lupa i negatywem niech wie że pomysł ma 70 lat i nazywa się Andreas Feininger.

" Andreas Feininger - Nowy York, Lata Czterdzieste " - znakomita wystawa w Międzynarodowym Centrum Kultury w Krakowie.

Droga 66